هامان، خشایارشایَ بوگفته: «قومأنٚ میأنی، قومی ایسَه کی تومامٚ ولایتأنٚ شیمی مملکتٚ دورون پخش و پلاییدی کی اَشأنٚ رسم و رسوم قومأنٚ دیگرٚ اَمرأ فرق کونه و پادشا قوانینَ اجرا نوکونیدی. اوشأنٚ تحمل کودن به سودٚ پادشا نییه.
چره کی من و می قوم بوفروخته بوبوستیم تا کشته و نابود بیبیم. اگه تنها نوکری و کلفتی وأسی بوفروخته بوبوستیم، می دهنَ دٚوٚستیم، چونکی اَمی مصیبت پادشا ضررٚ ورجأ هیچی به حیساب نأیه.»
مردخای، قِیسٚ نتیجه، ایتأ عمو دُختر دأشتی کی اونٚ نام هَدَسه بو ولی اونَ «استر» دوخوأدیدی. استر خوش هیکل و خوش برو رو بو. مردخای بعدٚ اَنکی استرٚ پئر و مار بمَردیدی، اونَ خو دُخترٚ مأنستن پیلَه کوده.