1 اوّلی سالٚ سلطنتٚ بِلشَصَّر، بابِلٚ پادشا بو کی رختخوابٚ میأن، دانیالٚ سرٚ جأ رویایأنی بوگوذشته و ایتأ خواب بیده. پس خو خوابٚ خولاصهیَ اَطویی بینیویشته
بعدٚ اَ ایتفاقأن، خوداوندٚ کلام رویا دورون ابرامَ نازلَ بوسته: «ابرام، نَوأ ترسئن. من تی سپر و تی پیله پاداشم.»
شب رویا میأن خودا ایسرائیلٚ اَمرأ گب بزه و بوگفته: «یعقوب! یعقوب!» جواب بدَه: «اَیه ایسم.»
می پریشانٚ افکارٚ دورون کی شبٚ خوابأنٚ جأ بو، هو وختی کی آدمأن سنگین وأخوابَ شیدی،
خودا اَ چارتأ جوانَ دانش و درکی جٚه تومامییٚ ادب و حکمت عطا بوکوده و دانیالَ فهمستنٚ رویایأن و خوابأنٚ جورواجورم ببخشه.
نبوکدنصر، خو دوّمی سالٚ سلطنتٚ دورونی، ایتأ خواب بیده کی اونٚ روح و روان، پریشأنَ بوسته و دِه نتأنسته بوخوسه.
پادشا، دانیالَ کی اونَ بَلطَشَصَّر نام بنَهبو، دوخوأده و وأورسه: «تو تأنی می خوابَ مرَ بیگی و اونَ تعبیر بوکونی؟»
«هَطو کی می تختخوابٚ میأن رویا دِئن دوبوم، بیدم کی ایتأ نگهبانٚ موقدّس آسمانٚ جأ بیجیر بمو.
تا اَنکی ایتأ خواب بیدم کی مرَ بترسأنه و هوطویی کی می تختخوابٚ میأن خوفتهبوم، او رویا فیکرأن مرَ سخت به وحشت تأوده.
بِلشَصَّر کی پادشا بو هیزار نفر جٚه خو پیله آدمأنٚ رِه ایتأ پیلهدأنه مهمانی بر پا بوکوده و اوشأنٚ اَمرأ شراب بوخورده.
«هسأ شومأن، اَی بِلشَصَّر کی اونٚ زأی ایسیدی، همهیٚ اَشأنَ دأنستیدی ولی فروتنی نوکودید.
هو شب بِلشَصَّر، پادشایٚ کلدانیأن، بوکوشته بوبوسته
«او شب می خوابٚ میأن اینفرَ بیدم کی اینسأنٚ پسر مأنستن بو و آسمانٚ ابرأنٚ رو اَمون دوبو. وختی فأرسه، اونَ ‹قدیمالایامٚ› حوضور ببردیدی
«من، دانیال می روح پریشأنَ بوسته و رویایی کی می سرٚ جأ بوگوذشته مرَ بترسأنه.
«بأزین می رویا دورون چارمی جانورَ بیدم کی وحشتناک و ترسناک و پور قوّت بو. پیله گازأنی آهینٚ جأ دأشتی و همه چییَ فٚوٚرستی و خوردَ کودی. هرچی کی بمأنستهبو، خو پا جیر لقد مالَ کودی. او جانور الباقی جانورأنٚ اَمرأ فرق کودی، اون دهتأ شاخ دأشتی.
بِلشَصَّرٚ سلطنتٚ سوّمی سالٚ دورون، من دانیال، بعدٚ او اوّلی رویا کی مرَ آشکارَ بوستهبو، ایتأ رویایٚ دیگر بیدم.