9 پس بِلشَصَّرٚ پادشا خیلی پریشأنَ بوسته و اونٚ رنگ و رو بپرسته و تومامٚ پیله آدمأنم دیلنیگرانَ بوستیدی.
اون، خو تیرأنَ اوسه کوده، دوشمنأنَ فراری بدَه؛ رعد و برق تأوده و اوشأنَ پریشأنَ کوده.
من تنهایی بِیسم و او پیله رویایَ فندرستم، دِه مِره رمق نمأنسته. می رنگ و رو بپرسته و دِه جان نأشتیم.
نبوکدنصر، خو دوّمی سالٚ سلطنتٚ دورونی، ایتأ خواب بیده کی اونٚ روح و روان، پریشأنَ بوسته و دِه نتأنسته بوخوسه.
اونٚ رنگ و رو بپرسته و اَنقدر بترسه کی اونٚ پایأن سوستَ بوستید و اونٚ زانویأن اَنقدر پرکستیدی کی به هم خوردیدی.
وختی اَ خبر هیرودیسٚ پادشا گوش فأرسه، اون و تومامٚ اورشلیمٚ مردومأن خیلی پریشأنَ بوستیدی.