6 اونٚ رنگ و رو بپرسته و اَنقدر بترسه کی اونٚ پایأن سوستَ بوستید و اونٚ زانویأن اَنقدر پرکستیدی کی به هم خوردیدی.
آبٚ مأنستن فووُستم، و تومامٚ می خاشأن کسکسٚ جأ سیوأ بوبوستید. می دیل مومٚ مأنستن می اندرونٚ میأنی آبَ بوسته.
نبوکدنصر، خو دوّمی سالٚ سلطنتٚ دورونی، ایتأ خواب بیده کی اونٚ روح و روان، پریشأنَ بوسته و دِه نتأنسته بوخوسه.
نبوکدنصر وختی اوشأنٚ گبأنَ بیشنأوسته اونَ خیلی غیظَ گیفته و اونَ آتش گیفتَن دوبو. دستور بده آتشَ جٚه اونچی کی معمول بو، هفت برابر ویشتر داغَ کونید
بأزین دانیال کی اونَ بَلطَشَصَّرم دوخوأدیدی، مدتی قاقَ بوسته و اونٚ فیکرأن اونَ پریشأنَ کوده. هَنٚ وأسی پادشا دانیالَ بوگفته: «اَی بَلطَشَصَّر، ونأل او خواب و اونٚ تعبیر ترَ پریشأنَ کونه.» بَلطَشَصَّر جواب بدَه: «اَی سرور، آرزو کونم کی اَ خواب شیمی دوشمنأنٚ رِه و اونٚ تعبیر شیمی بدخوأهأنٚ رِه ببه.
تا اَنکی ایتأ خواب بیدم کی مرَ بترسأنه و هوطویی کی می تختخوابٚ میأن خوفتهبوم، او رویا فیکرأن مرَ سخت به وحشت تأوده.
پادشا قصرٚ دورون، دیوارٚ گچٚ سر چراغدأنٚ روبرو، ایدفعهیی ایتأ اینسأنٚ دسٚ پنجه ظاهیرَ بوسته. وختی پادشا او دسَ بیده کی نیویشتن دوبو،
«هَن بو خوابی کی من بیدم. من، دانیال، می فیکرأنٚ جأ خیلی پریشأنَ بوستم و می رنگ و رو بپرسته، ولی می خوابَ هیکسَ نوگفتم.»