ولی اونٚ کونده و ریشهیأنَ آهینی و برنجی زنجیلٚ اَمرأ دٚوٚدید و بیابانٚ واشأنٚ دورون خاکٚ رو سرأ دید. ببه کی آسمانٚ ایاز اونَ هیستَ کونه و حیوانأنٚ اَمرأ زندگی بوکونه و علف بوخوره.
وختی شهبانو، پادشا و پیله آدمأنٚ گبأنَ بیشنأوسته، مهمانی تالارٚ دورون بمو و بوگفته: «پادشا تا اَبد زنده بمأنه. اَنقدر دیلنیگران نوأ بوستن کی تی رنگ و رو بپره.