1 نبوکدنصر، خو دوّمی سالٚ سلطنتٚ دورونی، ایتأ خواب بیده کی اونٚ روح و روان، پریشأنَ بوسته و دِه نتأنسته بوخوسه.
هو شب، خواب پادشا چومأنٚ جأ بپرسته. پس دستور بده تا او کیتاب تاریخٚ پادشایییَ بأورید و اونٚره بخوأنید.
پادشا اوشأنَ بوگفته: «ایتأ خواب بیدم کی می روح اونٚ فهمستنٚ وأسی پریشأنه.»
اَطو صلاح بیدم نیشأنهیأن و معجزهیأنی کی خودایٚ موتعال مرَ عطا بوکوده شِمرِه بگم.
تا اَنکی ایتأ خواب بیدم کی مرَ بترسأنه و هوطویی کی می تختخوابٚ میأن خوفتهبوم، او رویا فیکرأن مرَ سخت به وحشت تأوده.
پس بِلشَصَّرٚ پادشا خیلی پریشأنَ بوسته و اونٚ رنگ و رو بپرسته و تومامٚ پیله آدمأنم دیلنیگرانَ بوستیدی.
بأزین پادشا وأگردسته بوشو خو قصرٚ دورون تومامٚ شب هیچی نوخورده و هیچ خوشگذرانییی اونٚ رِه فراهم نوکودید و نتأنسته بوخوسه.
اوّلی سالٚ سلطنتٚ بِلشَصَّر، بابِلٚ پادشا بو کی رختخوابٚ میأن، دانیالٚ سرٚ جأ رویایأنی بوگوذشته و ایتأ خواب بیده. پس خو خوابٚ خولاصهیَ اَطویی بینیویشته
«من، دانیال می روح پریشأنَ بوسته و رویایی کی می سرٚ جأ بوگوذشته مرَ بترسأنه.