3 و خوروم خوراک نوخوردم، گوشت و شرابم لب نزم و می سر و کلهیَ فنرسم.
تا اَنکی نانٚ خوردنٚ جأ اونٚ جانَ بد اَیه، هیچ خوروم خوراکٚ ایشتهایَ نأره.
بأزین او فرشته مرَ بوگفته: «اَی دانیال، نوأ ترسئن، چره کی جٚه او اوّلی روز کی تصمیم بیگیفتی کی خوابٚ تعبیرَ درک بوکونی و تی خودا ورجأ فروتن بیبی، تی درخوأست قوبیل بوبوسته و تی گبأنٚ وأسی بموم.
اون تومامی اوشأنٚ خودایأن و بُتأن و طلایی و نقرهیی ظرفأنَ خو اَمرأ بره مصر و چند سالی دِه شومالٚ پادشایَ ولَ کونه.
بأزین پادشا وأگردسته بوشو خو قصرٚ دورون تومامٚ شب هیچی نوخورده و هیچ خوشگذرانییی اونٚ رِه فراهم نوکودید و نتأنسته بوخوسه.
امّا تو، وختی روزه دأری، تی سرَ روغن وسین و تی دیمَ آب بزن
تو می سرَ روغن وئنسِهیی ولی اون می پایأنَ عطر وأسِه.