Մտի ի պարտէզ իմ, քոյր իմ հարսն, կթեցի զմուռս իմ հանդերձ խնկովք իմովք. կերայ զհաց իմ մեղու իմով, արբի զգինի իմ կաթամբ իմով։ Կերայք, մերձաւորք իմ, եւ արբէք, եւ արբեցարուք, եղբօրորդիք իմ՝՝։
Եւ դիցէ յարենէ անտի քահանայն ի վերայ եղջերաց սեղանոյն խնկոցն հանդերձանաց՝՝, որ կայցէ առաջի Տեառն ի խորանին վկայութեան, եւ զամենայն զարիւնն հեղցէ առ յատակաւ սեղանոյն ողջակիզաց որ է առ դրան խորանին վկայութեան։
Եւ առցէ քահանայն յարենէ անտի մեղացն մատամբ իւրով եւ դիցէ ի վերայ եղջերաց սեղանոյն ողջակիզաց, եւ զամենայն արիւն նորա հեղցէ առ յատակաւ սեղանոյ ողջակիզացն։
Եւ դիցէ քահանայն յարենէ զուարակին ի վերայ եղջերաց սեղանոյ խնկոցն հանդերձանաց առաջի Տեառն՝ որ իցէ ի խորանին վկայութեան, եւ զամենայն արիւն զուարակին հեղցէ առ յատակաւ սեղանոյն ողջակիզաց, որ կայցէ առ դրան խորանին վկայութեան։
Եւ եղիցին մնացորդքն Յակոբայ ի հեթանոսս, ի մէջ ազգաց բազմաց իբրեւ զառեւծ ի մէջ խաշին յանտառի, եւ իբրեւ զկորիւն առիւծու ի մէջ հօտից խաշանց. զոր օրինակ յորժամ անցեալ զատուցանիցէ եւ յափշտակիցէ, եւ ոչ ոք իցէ որ թափիցէ։
Յաւուր յայնմիկ եդից զհազարապետսն Յուդայ իբրեւ զխանձողս հրոյ ի մէջ փայտից, եւ իբրեւ զղամպարս հրոյ ի մէջ եղեգան, եւ կերիցեն յաջմէ եւ յահեկէ զամենայն ժողովուրդս շուրջանակի. եւ դարձեալ բնակեսցէ Երուսաղէմ առանձինն յԵրուսաղէմ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցայլազգին. Դու գաս ի վերայ իմ սրով եւ գեղարդեամբ եւ ասպարաւ, եւ ես գամ ի վերայ քո անուամբ Տեառն զօրութեանց ճակատուս Իսրայելի զոր նախատեցեր այսօր։