4 Պատասխանի ետ եւ ասէ ցայնոսիկ որ կային առաջի նորա. Ի բաց արարէք զհանդերձս աղտեղիս ի նմանէ։ Եւ ասէ ցնա. Ահա բարձի ի քէն զանօրէնութիւնս քո. եւ ագուցէք դմա պճղնաւոր.
Եւ ասէ Միքիա. Ոչ այդպէս. ոչ ես ինչ, այլ՝՝ լուր զպատգամ Տեառն. ո՞չ ապաքէն տեսի զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝ նստեալ ի վերայ աթոռոյ իւրոյ, եւ ամենայն զօրք երկնից կային շուրջ զնովաւ յաջմէ եւ յահեկէ.
Ուրախութեամբ ուրախ եղիցին ի Տէր. ցնծասցէ անձն իմ ի Տէր, զի զգեցոյց ինձ հանդերձ փրկութեան եւ պատմուճան ուրախութեան՝՝, իբրեւ փեսայի եդ ինձ պսակ, եւ իբրեւ հարսն զարդու զարդարեաց զիս։
Եւ մի՛ ոք մտանիցէ անդր բաց ի քահանայիցն. եւ ոչ ելանիցեն ի սրբութենէ անտի ի սրահն արտաքին. զի յամենայն ժամանակի որ մերձենանն՝ սուրբ կացցեն. եւ մի՛ մատչիցին ի պատմուճանս իւրեանց որով պաշտիցենն, քանզի սուրբ է այն՝՝. եւ զգեցցին այլ հանդերձ յորժամ մերձենայցեն ի ժողովուրդն։
Ո՞վ է Աստուած իբրեւ զքեզ որ բառնայ զանօրէնութիւնս, եւ զանց առնէ զանիրաւութեամբք մնացորդաց երկրի ժառանգութեան իւրոյ, եւ ոչ ունի ի վկայութիւն՝՝ զբարկութիւն իւր, զի կամեցող ողորմութեան է։
Այսպէս ասէ Տէր ամենակալ. Եթէ ի ճանապարհս իմ գնասցես, եւ զհրամանս իմ պահեսցես, դու դատեսցիս զտուն իմ. եւ եթէ պահեսցես զսրահս իմ, եւ տաց քեզ որ շրջիցին ի մէջ դոցա որ կանդ աւադիկ՝՝։
Եւ տեսի, եւ լուայ զձայն հրեշտակաց բազմաց որք կային շուրջ զաթոռովն եւ զչորիւք կենդանեօքն եւ զքահանայիւքն, եւ էր թիւն նոցա բեւրք բիւրուց եւ հազարք հազարաց։