Մի՛ հայիք ընդ իս, զի ես սեւացեալ թխացայ, քանզի խեթիւ հայեցաւ ընդ իս արեգակն. որդիք մօր իմոյ մարտեան ընդ իս, եւ եդին զիս պահապան այգեստանի. զի զայգին իմ ոչ պահեցի։
Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։
Ծափ զծափի հարին՝՝ ամենայն անցաւորք ճանապարհի. շչէին, շարժէին զգլուխս իւրեանց ի վերայ դստեր Սիոնի. Այս ա՞յն քաղաք է, ասէին, պսակ փառաց ուրախութեան ամենայն երկրի։
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ՝ եդից զԵրուսաղէմ իբրեւ զքար մի կոխան՝՝ ամենայն հեթանոսաց. ամենայն որ կոխիցէ զնա՝ կատակելով կատակեսցէ, եւ ժողովեսցին՝՝ ի վերայ նորա ամենայն ազգք երկրի։