11 Գլուխ նորա յոսկւոյ կեփազեայ, վարսք նորա կռածոյք սեաւ իբրեւ զագռաւ.
աչք նորա իբրեւ զաղաւնիս ի վերայ լիութեան ջրոց, լուացեալ կաթամբ, նստեալ ի վերայ ջրոց լրութեան՝՝.
Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։
Գլուխ քո ի վերայ քո իբրեւ զԿարմեղոս. հիւսք գլխոյ քո իբրեւ զծիրանի, իբրեւ զթագաւոր՝ թագ ի գլուխ յասպարէսս՝՝։
Եւ եթէ մաշտեսցի գլուխ ուրուք՝ կունտ է, սուրբ է։
եւ գլուխ նորա եւ հերքն իբրեւ զասր սպիտակ եւ որպէս զձիւն. եւ աչք նորա որպէս բոց հրոյ.