10 Քանզի գեղեցկացան ստինք քո, քոյր իմ հարսն, քանզի գեղեցկացան ստինք քո ի գինւոյ՝՝, եւ հոտ հանդերձից քոց քան զամենայն խունկս։
ծրար ստաշխին է եղբօրորդին իմ ինձ,՝՝ ի մէջ ստեանց իմոց հանգիցէ։
Փեսայն վասն հարսինն ասէ.՝՝ Ո՞վ է սա որ ելեալ գայ յանապատէ՝ իբրեւ զծուխ ծառացեալ բարձրացեալ. զմուռս եւ կնդրուկ յամենայն փոշւոյ իւղագործաց։
Սրտակաթ արարեր զմեզ, քոյր մեր հարսն, սրտակաթ արարեր զմեզ միով ակամբ քով, եւ միով քառամանեկաւ պարանոցի քո։
Յարեայ ես ի բանալ եղբօրորդւոյ իմոյ. ձեռք իմ կաթեցուցին զմուռս, եւ մատունք իմ զմուռս լցեալս ի վերայ ձեռաց փակաղակին։
Քանի՜ գեղեցկացար եւ քանի՜ քաղցրացար, սէր ի փափկութեան քում։
Իսկ պտուղ Հոգւոյն այս է. սէր, խնդութիւն, խաղաղութիւն, երկայնմտութիւն,
Այլ իմ առեալ զամենայն եւ առաւելեալ եմ. ընկալայ, եւ լի եմ ի ձեռն Եպափրոդիտեայ, որ է ի ձէնջ հոտ անուշից, պատարագ ընդունելի՝ հաճոյ Աստուծոյ։
Եւ յորժամ առ զգիրն, չորք կենդանիքն եւ քսան եւ չորք երիցունքն անկանէին առաջի Գառինն. եւ ունէին իւրաքանչիւր քնար եւ բուրվառ ոսկի լի խնկով, որ է աղօթք սրբոցն։