Եւ Մովսէս եւ Ահարոն արարին զամենայն նշանս եւ զարուեստս զայսոսիկ յերկրին Եգիպտացւոց՝՝ առաջի փարաւոնի. եւ խստացոյց Տէր զսիրտն փարաւոնի, եւ ոչ կամեցաւ արձակել զորդիսն Իսրայելի յերկրէն Եգիպտացւոց։
Եւ ահա ես խստացուցից զսիրտն փարաւոնի եւ զԵգիպտացւոցն ամենեցուն,՝՝ եւ մտցեն զկնի դոցա. եւ փառաւորեցայց ես ի փարաւոն եւ յամենայն զօրս նորա եւ ի կառս նորա եւ յերիվարս նորա։
Եւ ես խստացուցից զսիրտն փարաւոնի եւ պնդեսցի զհետ դոցա. եւ փառաւորեցայց ի փարաւոն, եւ յամենայն զօրս նորա, եւ ծանիցեն ամենայն Եգիպտացիքն թէ ես եմ Տէր։ Եւ արարին այնպէս։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Յերթալդ քում եւ ի դառնալդ յԵգիպտոս՝ տեսջիր զամենայն նշանս զոր ետու ի ձեռս քո, արասցես առաջի փարաւոնի. եւ ես խստացուցից զսիրտ նորա, եւ ոչ արձակեսցէ զժողովուրդն։
Եւ ոչ կամեցաւ Սեհոն արքայ Եսեբոնայ անցանել մեզ առ նովաւ. զի խստացոյց Տէր Աստուած մեր զոգի նորա, եւ կարծրացոյց զսիրտ նորա, զի մատնեսցի ի ձեռս քո յաւուրս յայսմիկ։
Զի ի Տեառնէ կարծրանային սիրտք նոցա պատահել պատերազմաւ Իսրայելի զի սատակեսցին, եւ մի՛ տացի նոցա ողորմութիւն, այլ զի սատակեսցին որպէս խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի։