14 Իսկ արդ զի՞նչ ասեմք. միթէ անիրաւութի՞ւն իցէ յԱստուծոյ. քաւ լիցի։
Քաւ լիցի քեզ առնել զայն բան. սպանանել զարդարն ընդ ամպարշտի, եւ լինիցի արդարն իբրեւ զամպարիշտն. քաւ լիցի քեզ որ դատիս զամենայն երկիր, մի՛ արասցես զայն դատաստան։
եւ արդ եղիցի երկեւղ Տեառն ի վերայ ձեր, պահեցէք եւ արարէք, զի ոչ գոյ Տեառն Աստուծոյ մերոյ անիրաւութիւն, եւ ոչ երեսաց աչառել, եւ ոչ առնուլ կաշառս։
Զի՞նչ իրաւունս համարեցար զայդ. ո՞վ ես դու զի ասես թէ՝ Արդար եմ առաջի Տեառն.
Միթէ անիրա՞ւ դատիցի Տէր, կամ որ զամենայն արար՝՝ պղտորիցէ՞ զիրաւունս։
Արդար ես դու, Տէր, եւ մատուցից առաջի քո աղերս՝՝. բայց խօսեցայց զիրաւունս. զի՞ է զի ճանապարհք ամպարշտաց յաջողեալ են, եւ երջանկացան ամենեքեան որ արհամարհեն զարհամարհանս։
ո՞չ ապաքէն գայցէ եւ կորուսանիցէ զմշակսն զայնոսիկ եւ տացէ զայգին այլոց։ Իբրեւ լուան՝ ասեն. Քաւ, մի՛ լիցի։
Զի ոչ է ակնառութիւն առաջի Աստուծոյ։
Այլ ըստ խստութեան քում եւ ըստ անզեղջ սրտի՝ գանձես անձին քում բարկութիւն յաւուր բարկութեան եւ յայտնութեան արդար դատաւորութեանն Աստուծոյ.
Իսկ արդ զի՞նչ աւելի է Հրէին, կամ զի՞նչ օգուտ ի թլփատութենէ անտի։
Իսկ արդ զի՞նչ ասիցեմք. զի հեթանոսք որ ոչ երթային զհետ արդարութեան՝ հասին արդարութեան, այնմ արդարութեան՝ որ ի հաւատոց անտի.
Աստուած՝ որոյ ճշմարիտ են գործք նորա, եւ ամենայն ճանապարհք նորա իրաւամբք, Աստուած հաւատարիմ է եւ ոչ գոյ ի նմա անիրաւութիւն, արդար եւ անարատ է Տէր։
Եւ լուայ ի սեղանոյ անտի զի ասէր. Այո, Տէր Աստուած Ամենակալ, արդար եւ ճշմարիտ են դատաստանք քո։