ՊԱՒՂՈՍԻ ԱՌԱՔԵԼՈՅ ԱՌ ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ ԹՈՒՂԹ 8:26 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
26 Նոյնպէս եւ Հոգին ի թիկունս հասանէ տկարութեանս մերում. զի զոր կամքն յաղօթս՝ որպէս արժան իցէ ոչ գիտեմք. այլ ինքնին Հոգին բարեխօս լինի ի հեծութիւնս անմռունչս։
Եւ հեղից ի վերայ տանն Դաւթի եւ ի վերայ բնակչաց Երուսաղեմի հոգի շնորհաց եւ գթութեան. եւ հայեսցին առ իս յոր խոցեցինն, եւ կոծեսցին ի վերայ նորա կոծ իբրեւ ի վերայ սիրելւոյ, եւ աշխարեսցեն աշխար իբրեւ ի վերայ անդրանկան։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Ոչ գիտէք զինչ խնդրէք. կարէ՞ք ըմպել զբաժակն զոր ես ըմպելոց եմ. կամ զմկրտութիւնն զոր ես մկրտելոց եմ՝ մկրտել։՝՝ Ասեն ցնա. Կարող եմք։
Քանզի որ եմք ընդ յարկաւս ընդ այսուիկ՝ տաղտկամք ծանրացեալք. զի ոչ կամիմք մերկանալ, այլ զայն ի վերայ այսր զգենուլ, զի ընկղմեսցի մահկանացուս ի կենաց անտի։