22 Հաճեալ եմ ընդ օրէնսն Աստուծոյ ըստ ներքին մարդոյն.
Զպատուիրանօք նորա ոչ անցից՝ զի մի՛ մեռանիցիմ, ի ծոց իմ թաքուցից զբանս նորա։
այլ յօրէնս Տեառն են կամք նորա, եւ յօրէնս նորա խորհեսցի նա ի տուէ եւ ի գիշերի։
Զինէն շշնջէին ամենայն թշնամիք իմ. խորհեցան չար ի վերայ իմ.
Հարսնն ասէ զայս ինչ.՝՝ Մերկացայ զպատմուճան իմ, զիա՞րդ ագանիցիմ զնա. լուացի զոտս իմ, զիա՞րդ աղտեղացուցից զնոսա։
Լուարուք ինձ որ գիտէք զիրաւունս, ժողովուրդ իմ՝ որոց օրէնք իմ ի սիրտս ձեր, մի՛ երկնչիք ի նախատանաց մարդկան, եւ բամբասանք նոցա զձեզ յամօթ մի՛ արասցեն.
եւ տեսանիցէ քահանայն, եւ ահա ի մորթ մարմնոյ նորա փայլիւն փայլածուն լսնացեալ, թեփուկ է տարածեալ ի մորթ մարմնոյ իւրոյ. սուրբ է։
Ասէ ցնոսա Յիսուս. Իմ կերակուր այն է՝ զի արարից զկամս այնորիկ որ առաքեացն զիս, եւ կատարեցից զգործն նորա։
այլ որ ի ծածուկ Հրեայն է, եւ թլփատութիւն սրտի, հոգւով եւ ոչ գրով. որոյ գովութիւնն ոչ ի մարդկանէ է, այլ յԱստուծոյ։
Քանզի խորհուրդ մարմնոյ թշնամութիւն է յԱստուած. զի օրինացն Աստուծոյ ոչ հնազանդի. նա եւ կարէ իսկ ոչ։
Վասն որոյ եւ ոչ ձանձրանամք. այլ թէպէտ եւ արտաքին մարդս մեր ապականի, այլ ներքին մարդն մեր նորոգի օր ըստ օրէ։
զի տացէ ձեզ ըստ մեծութեան փառաց իւրոց, հաստատել զօրութեամբ ի ձեռն Հոգւոյն իւրոյ ի ներքին մարդն.
Մի՛ ստէք միմեանց. մերկացարուք զհին մարդն գործովքն իւրովք.
Այլ այս է ուխտն զոր եդից տանն Իսրայելի յետ աւուրցն այնոցիկ, ասէ Տէր, տաց զօրէնս իմ ի միտս նոցա, եւ ի սիրտս նոցա գրեցից զնոսա, եւ եղէց նոցա Աստուած, եւ նոքա եղիցին ինձ ի ժողովուրդ։
այլ ծածուկ սրտին մարդն՝ անեղծութեամբ հնազանդութեան եւ հանդարտութեան հոգւոյն, որ է առաջի Աստուծոյ բազմապատիկ։