4 Դու ո՞վ ես որ դատիս զայլոյ ծառայ. իւրում Տեառն կայ կամ անկանի. բայց կացցէ, զի կարող է Տէրն հաստատել զնա։
Շուրջ եղեն զինեւ երկունք մահու, եւ ուղխք անօրէնութեան խռովեցուցին զիս։
Ասացի թէ՝ Մի՛ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ, ի սասանել ոտից իմոց՝ ի վերայ իմ մեծամեծս խօսեցան։
Տայ քաղցելոց զօրութիւն եւ անցաւաց զտրտմութիւն։
Իսկ արդ եթէ զհասարակաց պարգեւն ետ Աստուած եւ նոցա որպէս եւ մեզ՝ ի հաւատալն ի Տէր Յիսուս Քրիստոս, ես զի՞նչ կարող էի արգելուլ զԱստուած։
Եւ նոքա եթէ ոչ ի նմին անհաւատութեանն կայցեն, պատուաստեսցին. զի կարող է Աստուած միւսանգամ պատուաստել զնոսա։
Որ ուտէն, զայն որ ոչն ուտէ՝ մի՛ անգոսնեսցէ, եւ որ ոչն ուտէ, զայն որ ուտէն՝ մի՛ դատեսցի. քանզի Աստուած զնա ընկալաւ։
եւ յայտնելոյ այժմիկ ի ձեռն գրոց մարգարէականաց ըստ հրամանի մշտնջենաւորին Աստուծոյ, ի հնազանդութիւն հաւատոց, յամենայն հեթանոսս ծանուցելոյ,
Իսկ արդ դու ո՞վ ես, մարդ, որ պատասխանի տաս Աստուծոյ. միթէ ասիցէ՞ ստեղծուածն ցստեղծիչն թէ՝ Ընդէ՞ր այդպէս արարեր զիս։
ուստի եւ կենդանի առնել համօրէն կարող է զմատուցեալսն նովաւ առ Աստուած. քանզի միշտ կենդանի է լինել բարեխօս վասն նոցա։
որ զօրութեամբն Աստուծոյ պահեալ էիք հաւատովք ի պատրաստեալ փրկութիւնն, յայտնել ի յետին ժամանակս.
Եւ այնմ, որ կարողն իցէ պահել զձեզ անարատս եւ անբիծս, հաստատեալ առաջի իւրոց փառաց աներկեւանն ցնծութեամբ.