23 Բայց որ խղճէն, թէպէտ եւ ուտիցէ, դատապարտեալ է, զի ոչ ըստ հաւատոց է, զի ամենայն ինչ որ ոչ ի հաւատոց է՝ մեղք են։
Այսուհետեւ որ հակառակ կայ իշխանութեանն՝ Աստուծոյ հրամանին հակառակ կայ, եւ որք հակառակն կան՝ անձանց դատաստանս ընդունին։
Ոմն պահէ օր ըստ օրէ, եւ ոմն պահէ զօր հանապազ. իւրաքանչիւր ոք զիւր միտս հաճեսցէ։
Այլ ոչ յամենեսեան գիտութիւն է. ոմանք առ խղճի մտաց մինչեւ ցայժմ զկռոցն իբրեւ զզոհեալ ուտեն. եւ խիղճ մտաց նոցա, քանզի տկար է, պղծի։
Ամենայն ինչ սուրբ է սրբոց, այլ պղծոցն եւ անհաւատից ոչինչ է սուրբ, այլ պղծեալ են միտք եւ խորհուրդք նոցա։
Բայց առանց հաւատոց անհնար է հաճոյ լինել. այլ հաւատալ արժան է այնմ որ մերձենայ առ Աստուած՝ թէ է Աստուած. եւ որ խնդրենն զնա՝ լինի պարգեւատու։