Եւ ասէ. Մի՛ հարկաներ, բայց եթէ զայնոսիկ զոր գերեսցես սրով քով եւ աղեղամբ քով՝ հարկանիցես՝՝. դիր հաց եւ ջուր առաջի դոցա, եւ կերիցեն եւ արբցեն եւ երթիցեն առ տէր իւրեանց։
Եւ ասէ Սաւուղ. Մեղայ, դարձիր, որդեակ իմ Դաւիթ, զի ոչ ինչ արարից քեզ չար, փոխանակ զի պատուական է անձն իմ առաջի աչաց քոց. եւ ես յայսմ աւուր ժամանակի զրախնդիր եւ յանցաւոր եմ յոյժ։