17 Զի արդարութիւնն Աստուծոյ նովաւ յայտնի հաւատոց ի հաւատս. որպէս եւ գրեալ է թէ՝ Արդարն ի հաւատոց կեցցէ։
ըստ հրամանաց իմոց գնայցէ, զիրաւունս իմ պահիցէ եւ առնիցէ զնոսա՝՝, արդար է նա՝ կելով կեցցէ, ասէ Ադոնայի Տէր։
եւ եթէ երկմտեսցէ ոք, ոչ հաճեսցի ընդ նա անձն իմ. զի արդարն ի հաւատոց կեցցէ։
Եւ արար Մովսէս օձ պղնձի, եւ կացոյց զնա ի վերայ նշանակին. եւ լինէր՝ յորժամ հարկանէր օձ զմարդ, հայէր ընդ օձն պղնձի եւ կեայր։
Որ հաւատայ յՈրդի՝ ընդունի զկեանսն յաւիտենականս. եւ որ ոչ հնազանդի Որդւոյ՝ ոչ տեսցէ զկեանս, այլ բարկութիւն Աստուծոյ մնայ ի վերայ նորա։
Զի տգէտ են Աստուծոյ արդարութեանն, եւ զիւրեանցն խնդրեն կացուցանել, զի արդարութեանն Աստուծոյ ոչ հնազանդեցան։
Բայց արդ առանց օրինացն իսկ արդարութիւնն Աստուծոյ յայտնեալ է՝ վկայեալ յօրինաց անտի եւ ի մարգարէից։
Քանզի արդարութիւնն Աստուծոյ ի հաւատոց անտի Յիսուսի Քրիստոսի յամենայն հաւատացեալս՝՝. եւ ոչինչ է խտիր։
Իսկ արդ եթէ չէր հաւատացեալ ոմանց, միթէ անհաւատութիւն նոցա զԱստուծոյ հաւատսն խափանէ՞ր. քաւ լիցի։
Իսկ արդ զի՞նչ ասիցեմք. զի հեթանոսք որ ոչ երթային զհետ արդարութեան՝ հասին արդարութեան, այնմ արդարութեան՝ որ ի հաւատոց անտի.
Զի եթէ պաշտօն դատապարտութեանն փառօք էր, ո՜րչափ եւս առաւել պաշտօն արդարութեանն փառօք։
Զի զայն որ ոչն գիտէր զմեղս՝ վասն մեր մեղս արար, զի մեք եղիցուք նովաւ արդարութիւն Աստուծոյ։
Զի օրինօքն ոչ ոք արդարանայ առաջի Աստուծոյ, այն յայտ իսկ է. զի Արդարն, ասէ, ի հաւատոց կեցցէ։
եւ գտայց ի նմա. իբրեւ ոչ եթէ զիմ ինչ արդարութիւն որ յօրինաց անտի է՝ ունիցիմ, այլ՝ զհաւատոցն Քրիստոսի, որ յԱստուծոյ արդարութիւնն է՝՝ հաւատովք.
Զի արդարն իմ ի հաւատոց կեցցէ. եւ եթէ յերկմիտս ոք իցէ, ոչ հաճեսցի ընդ նա անձն իմ։