Փախերուք ի միջոյ Բաբելոնի, եւ ապրեցուցէք իւրաքանչիւր զանձն իւր, եւ մի՛ կործանիցիք յանիրաւութեանց նորա. զի ժամանակ վրէժխնդրութեան է նորա ի Տեառնէ, զհատուցումն նորա ինքն հատուսցէ։
Եւ Տէր տացէ զձայն իւր առաջի երեսաց զօրութեան իւրոյ. զի բազում է յոյժ բանակ նորա, եւ հզօր գործ պատերազմաց՝՝ նորա. զի մեծ է օր Տեառն, մեծ եւ երեւելի յոյժ. եւ ո՞վ իցէ նմա բաւական։
զի ի միում ժամու պակասեցաւ այնչափ մեծութիւն քո. եւ ամենայն նաւավար եւ ամենայն որ ի տեղիս տեղիս նաւեն, եւ նաւազք եւ որք միանգամ ուռկանաւ գործեն՝ ի հեռաստանէ կայցեն լալով՝՝,
Եւ արկցեն հող ի վերայ գլխոց իւրեանց, եւ գուժալով ձայնիւ մեծաւ, լալով եւ սգալով ասասցեն, Վա՜յ, վա՜յ, քաղաք մեծ, որով ամենեքեան մեծանայաք՝ որք ունէաք զնաւս ի ծովս վասն պատուականութեան քո, զի՞ ի միում ժամու ապականեալ կործանեցար՝՝։