4 Մեծ է Տէր եւ օրհնեալ է յոյժ, ահարկու է նա ի վերայ ամենայն կռոց.
Եւ եթէ տապալեսցէ զամենայն՝՝, ո՞վ ասասցէ ցնա թէ զի՞նչ գործեցեր։
Որ հնացուցանէ զլերինս եւ ոչ գիտեն, որ տապալէ զնոսա բարկութեամբ։
Հաստատեաց զերկիր ի վերայ ջուրց, զի յաւիտեան է ողորմ նորա։
Աստուած, Աստուած իմ, նայեաց առ իս՝՝, ընդէ՞ր թողեր զիս. հեռի եղեր ի փրկութենէ իմմէ՝ վասն բանից յանցանաց իմոց՝՝։
Ո դարձոյց զծովն ի ցամաք, եւ ընդ գետս անցցեն յոտանաւոր. անդ ուրախ եղիցուք մեք ի նա։
Սաղմոս ասացէք Աստուծոյ մերում օրհնութեամբ, օրհնութեամբ եւ ի ձայն սաղմոսաց։
Եւ շարժեսցին լերինք ի ներքոյ նորա, եւ ձորք հալեսցին իբրեւ զմոմ առաջի հրոյ, եւ իբրեւ զջուր հոսեալ ընդ զառիվայր։
Լերինք շարժեցան ի նմանէ, եւ բլուրք սասանեցան. խախտեցաւ երկիր յերեսաց նորա, եւ համօրէն ամենայն բնակիչք նորա՝՝։
Տեսցեն զքեզ ազգք, եւ երկնեսցեն. որ ցանես զջուրս գնացից՝՝. ետուն անդունդք զձայնս իւրեանց, զբարձրութիւն սաստկութեան իւրեանց։
Եկաց, եւ շարժեցաւ երկիր, հայեցաւ, եւ հալեցան ազգք. լերինք խորտակեցան բռնութեամբ, եւ բլուրք յաւիտենականք հալեցան. զգնացս նորա յաւիտենական փոխանակ աշխատութեանց տեսի։