9 ուր փորձեցին զիս հարքն ձեր, քննեցին զիս եւ տեսին զգործս իմ։
Սատակէ Տէր զամենայն շրթունս նենգաւորս եւ զլեզուս մեծաբանս,
Աստուած օգնական իմ եւ ես յուսամ ի նա, ապաւէն իմ եղջեւր փրկութեան իմոյ, ընդունելի իմ է։՝՝
Փորձեցին զիս եւ արհամարհեցին արհամարհանօք, կրճտեցին ի վերայ իմ զատամունս իւրեանց։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ո՞վ ետ բերան մարդոյ, կամ ո՞վ արար զխուլն եւ զհամր, զականին եւ զկոյր, ո՞չ ապաքէն ես Աստուած։
Անառակ է գինի, եւ թշնամանօղ արբեցութիւն, եւ ամենայն որ խառնակի ընդ նոսա, չէ իմաստուն։
Ունկն լսէ եւ ակն տեսանէ, Տեառն գործուած են երկոքեան։
Միթէ ո՞չ իցէ կարօղ ձեռն Տեառն փրկել, կամ ծանրացո՞յց ինչ զունկն իւր զի մի՛ լուիցէ։
եւ մեծաբանեցեր ի վերայ իմ բերանովք քովք, եւ հնչեցէք առ իս զբանս ձեր, եւ ես լուայ։
Եթէ ամենայն մարմինն ակն էր. ո՞ւր էր ունկն. եւ եթէ ամենայն լսելիք էին, ո՞ւր էին հոտոտելիք։