9 Զի դու, Տէր, յոյս իմ ես. զԲարձրեալն արարեր ապաւէն քեզ.
Զանօրէնութիւն խորհեցաւ յանկողնի իւրում. եկաց նա յամենայն ճանապարհ որ ոչ է բարի, եւ ի չարէ նա ոչ ձանձրացաւ։
Այլ դու, Տէր, մի՛ հեռի առներ զգթութիւնս քո յինէն. զի ողորմութիւն քո եւ ճշմարտութիւն քո յամենայն ժամ ընկալցի զիս։
Տեսցեն բազումք եւ երկիցեն եւ յուսասցին ի Տէր. երանեալ է այր որոյ անուն Տեառն յոյս է նորա՝՝. ոչ հայեցաւ նա ի նանրութիւն, եւ ոչ ի մոլութիւն սուտ։
Ի թիկնամէջս իւր ընկալցի զքեզ, ի հովանի թեւոց նորա յուսասցիս. որպէս զէն՝ շուրջ եղիցի զքեւ ճշմարտութիւն նորա։