14 Քանզի յիս յուսացաւ եւ փրկեցից զնա, հովանի եղէց նմա, զի ծանեաւ զանուն իմ։
Որոց բերանք իւրեանց խօսեցան զնանրութիւն, եւ աջ նոցա աջ է մեղաց։
Ուրախ եղեւ Իսրայէլ յԱրարիչ իւր, որդիք Սիոնի ցնծասցեն ի Թագաւորն իւրեանց։
Այս ազգ է որ խնդրէ զՏէր, խնդրէ տեսանել զերեսս Աստուծոյ Յակովբայ։
Դու ես ապաւէն իմ ի նեղութենէ յայսմանէ, որ շուրջ եղեն զինեւ. ցնծութիւն իմ. փրկեա զիս յայնցանէ՝ որ պաշարեցին զիս։՝՝
Ամենայն երկիր երկիր պագցեն քեզ, սաղմոս ասասցեն քեզ, եւ սաղմոս ասասցեն անուան քում։
Ունկն դիր, Տէր, աղօթից իմոց, եւ նայեաց ի ձայն խնդրուածաց իմոց։
Յիշեցի զՌահաբ եւ զԲաբելովն ոյք ճանաչեն զիս. ահա Այլազգիք եւ Ծուր եւ ժողովուրդք Հնդկաց՝ սոքա եղեն անդ։
Այսպէս ասէ Տէր. Ձայն ի Հռամայ լսելի եղեւ՝ ողբումն եւ լալումն եւ գուժումն. Ռաքէլ լայր զորդիս իւր, եւ ոչ կամէր մխիթարել ի վերայ որդւոց իւրոց, զի ոչ գոյին։
զի որ ինչ բարին իցէ՝ նորա է, եւ որ ինչ լաւն՝ նորին. ցորեան երիտասարդաց, եւ գինի անուշարար կուսից։՝՝
Ուրախ լերուք ի Տէր յամենայն ժամ. դարձեալ ասեմ. Ուրախ լերուք։