որդի ամաց ութսնից եմ ես այսօր, միթէ գիտիցե՞մ ինչ ի մէջ բարւոյ եւ չարի, կամ թէ իմանայցէ՞ ծառայ քո զոր ուտեմ կամ զոր ըմպեմ, կամ թէ լսիցե՞մ տակաւին զձայն գուսանաց եւ վարձակաց. եւ ընդէ՞ր լինիցի ծառայ քո բեռն տեառն իմոյ արքայի։
Պակասեցայ ես յազգատոհմէ իմմէ. թողի զմնացորդս կենաց իմոց. ելին եւ գնացին յինէն՝ որպէս որ քակէ զտաղաւար կանգնեալ. եղեւ ոգի իմ առ յինէն իբրեւ ոստայն սատարաց մերձ ի հատանել։