Եւ գոչեաց Ասա առ Տէր Աստուած իւր, եւ ասէ. Տէր, ոչ տկարանայ քեզ ապրեցուցանել բազմօք եւ սակաւուք. զօրացո զմեզ, Տէր Աստուած մեր, վասն զի ի քեզ յուսացաք, եւ անուամբ քով եկաք ի վերայ բազմութեանս այսորիկ. Տէր Աստուած մեր, մի՛ յաղթահարեսցէ զքեզ մարդ։
Զարթիր, զարթիր, Երուսաղէմ, եւ զգեցիր զզօրութիւն բազկի քո՝՝. զարթիր իբրեւ յաւուրցն ի սկզբանէ, իբրեւ յազգացն յաւիտենից. ո՞չ դու այն ես որ տաշեցեր զլայնութիւնն, վանեցեր՝՝ զվիշապն.
Հեղ զբարկութիւն քո ի վերայ հեթանոսաց որ ոչ գիտեն զքեզ, եւ ի վերայ ազգաց որ զանուն քո ոչ կարդացին. զի կերան զՅակոբ եւ սպառեցին զնա, եւ վախճանեցին զնա, եւ զարօտս նորա աւերեցին։
Եւ ի բերանոյ նորա ելանէր սուր սրեալ, զի նովաւ հարցէ զազգս. եւ նա հովուեսցէ զնոսա գաւազանաւ երկաթեաւ, եւ նա կոխեսցէ զհնձան գինւոյ ցասման բարկութեան Աստուծոյ Ամենակալի։