Զի աւասիկ Տէր լսելի արար մինչեւ ի ծագս երկրի. ասացէք դստեր Սիոնի. Ահաւասիկ Փրկիչ քո հասեալ գայ եւ ունի զվարձս իւր ընդ իւր. եւ գործք իւր առաջի երեսաց իւրոց։
Կանգնեաց եւ կաս զնոսա, դուստր Սիոնի, զի զեղջեւրս քո արարից երկաթիս, եւ զկճղակս քո պղնձիս, եւ մանրեսցես զժողովուրդս բազումս, եւ փշրեսցես նոքօք զազգս. եւ մատուսցես Տեառն զբազմութիւն նոցա, եւ զզօրութիւն նոցա Տեառն՝՝ ամենայն երկրի։
Եւ յաղօթս եկաց Աննա եւ ասէ. Հաստատեցաւ սիրտ իմ ի Տէր, եւ բարձրացաւ եղջեւր իմ յԱստուած իմ՝՝. ընդարձակեցաւ բերան իմ ի վերայ թշնամեաց իմոց, ուրախ եղէ ի փրկութեան քում։