6 ընդ առաւօտս որպէս դալարի զուարճասցին եւ ծաղկեսցին, ընդ երեկոյս թարշամեսցին, չորասցին եւ անկցին։
Զի՞ է քեզ, ծով, զո՞ տեսեր եւ՝՝ փախեար, կամ դու Յորդանան՝ զի դարձար անդրէն.
Բարձր առնեմ զքեզ, Տէր, զի ընկալար զիս, եւ ոչ ուրախ արարեր զթշնամին իմ յիս։
Ես ասացի, Տէր, ողորմեա ինձ, բժշկեա զանձն իմ, ես մեղայ քեզ։
Ասաց անզգամն ի սրտի իւրում թէ՝ Ոչ գոյ Աստուած.
եւ օրհնեալ է անուն սուրբ փառաց նորա յաւիտեան. լցցի փառօք նորա ամենայն երկիր, Եղիցի, եղիցի։
Եդիր զմեղս մեր առաջի քո, եւ զկեանս մեր ի լոյս երեսաց քոց։
Ո՞վ իցէ նման քեզ յաստուածս, Տէր, եւ կամ ո՞վ նմանիցէ քեզ, փառաւորեալդ ի սուրբս, սքանչելի փառօք՝՝, որ առնես զնշանս։
Չիք ոք իբրեւ զքեզ, Տէր. մեծ ես, եւ մեծ է անուն քո զօրութեամբ։