2 Հիմունք նորա ի լեառն սուրբ նորա. սիրէ Տէր զդրունս Սիոնի առաւել քան զամենայն յարկսն Յակոբայ։
Անդ երկիցեն զերկեւղ ուր ոչ իցէ երկեւղ, զի Տէր՝՝ է յազգս արդարոց։
Որոց ուստերք իւրեանց՝՝ որպէս նորատունկ հաստատուն են ի մանկութենէ իւրեանց, դստերք նոցա զարդարեալ եւ պաճուճեալ՝՝ ի նմանութիւն տաճարի.
Լուր, Տէր, արդարութեան, եւ նայեա ի խնդրուածս իմ. ունկն դիր աղօթից իմոց, զի ոչ շրթամբք նենգաւորօք։
Փորձեա զիս, Տէր, եւ քննեա զիս, փորձեա զերիկամունս իմ եւ զսիրտ իմ։
Երանի՛ ում թողութիւն եղեւ մեղաց, եւ ծածկեցան ամենայն յանցանք նորա։
Որդիք մարդկան, մինչեւ յե՞րբ էք խստասիրտք՝՝, ընդէ՞ր սիրէք զնանրութիւն, եւ խնդրէք զստութիւն։
Զանօրէնութիւնս իմ ես ինձէն գիտեմ, եւ մեղք իմ առաջի իմ են յամենայն ժամ։
Եթէ ոք զիս պաշտիցէ, զկնի իմ եկեսցէ. եւ ուր եսն եմ, անդ եւ պաշտօնեայն իմ եղիցի. եթէ ոք զիս պաշտիցէ, պատուեսցէ զնա Հայրն իմ։
Եւ ես ոչ եւս եմ յաշխարհի, եւ նոքա յաշխարհի են, եւ ես առ քեզ գամ. Հայր սուրբ, պահեա զնոսա յանուն քո, որով ետուրն ինձ, զի եղիցին մի, որպէս եւ մեք մի եմք։
Ապա ուրեմն ում կամի ողորմի, եւ ում կամի խստանայ՝՝։
Տայ զուխտս ուխտաւորի, եւ օրհնեաց զամս արդարոց՝՝. զի ոչ իւրով զօրութեամբ զօրանայ այր հզօր։