Վա՜յ ինձ, մայր իմ, իբրեւ զո՞ ոք ծնար զիս. այր՝՝ դատափետեալ եւ ձգձգեալ ի դատաստան յամենայն երկրի. ոչ պարտիմ ինչ, եւ ոչ պարտի ոք ինչ ինձ. եւ զօրութիւն իմ պակասեաց յանիծանելեաց իմոց։
վասն այդորիկ, լերինք Իսրայելի, լուարուք զպատգամս Ադոնայի Տեառն. այսպէս ասէ Տէր Տէր ցլերինս եւ ցբլուրս եւ ցխորս եւ ցձորս եւ ցաւերակս ապականեալս եւ ցքաղաքս լքեալս՝ որ եղեն յաւեր եւ ի կոխումն մնացելոց ազգացդ որ շուրջ զձեւք են.
Եւ որ բնակեալ են յերկրի՝ ուրախ լինին եւ խնդան ի վերայ նոցա, մինչեւ ընծայս եւ պատարագս տանել միմեանց. վասն զի սոքա երկոքին մարգարէքս չարչարեսցեն զբնակիչս երկրի։
Եւ եղեւ իբրեւ զուարթացան սիրտք իւրեանց, ասեն. Կոչեցէք զՍամփսոն ի տանէ բանտին՝՝, եւ խաղասցէ առաջի մեր։ Եւ կոչեցին զՍամփսոն ի տանէ բանտին, եւ խաղային նովաւ՝՝. եւ կացուցին զնա ի մէջ երկուց սեանցն։