17 Կերակրեաց զնոսա ի պարարտութենէ ցորենոյ, ի վիմէ մեղր յագեցոյց նոցա։
Խոստովան եղէց քեզ, Տէր, բոլորով սրտիւ իմով ի խորհուրդս ուղղոց, ի ժողովուրդս։
որպէս զոչինչ խոնարհ արարեալ էր իմ զթշնամիս նորա, ի վերայ նեղչաց նորա արկեալ էր զձեռն իմ։
Բայց նա վիրաւորեցաւ վասն մեղաց մերոց, եւ պատժեցաւ վասն մերոց անօրէնութեանց. խրատ խաղաղութեան մերոյ ի նմա, եւ նորա վիրօքն բժշկեցաք։
Ձիթենի գեղեցիկ վարսաւոր տեսլեամբ կոչեաց Տէր զանուն քո. ի ձայնէ թլփատութեան նոցա՝ մեծ է նեղութիւն ի վերայ քո, անպիտանացան ոստք քո։
եւ ասասցես ցերկիրն Իսրայելի. Այսպէս ասէ Տէր Տէր Աստուած՝՝. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, եւ մերկացից զվաղակաւորն իմ ի պատենից իւրոց, եւ սատակեցից ի միջոյ քումմէ զանիրաւն եւ զանօրէնն։