Եւ յարեաւ գնաց Դաւիթ եւ ամենայն ժողովուրդ նորա ընդ նմա յիշխանացն Յուդայ ի զառիվերն ընդ որ ել տապանակն՝՝ Աստուծոյ, յորոյ վերայ կոչեցաւ անուն Տեառն Աստուծոյ զօրութեանց, որ նստի ի քերովբէս ի վերայ նորա։
Եւ եկաց յաղօթս Եզեկիա առաջի Տեառն եւ ասէ. Տէր Աստուած Իսրայելի որ նստիս ի քերովբէս, դու ես միայն Աստուած յամենայն թագաւորութիւնս երկրի. դու արարեր զերկինս եւ զերկիր։
Եւ ի մէջ գազանացն՝ տեսիլ՝՝ իբրեւ զկայծականց հրոյ բորբոքելոյ, եւ իբրեւ զտեսիլ ղամբարաց խառնելոց ի մէջ գազանացն, եւ լոյս հրոյ. եւ ի հրոյ անտի փայլատակունք հատանէին։
Եւ ահա փառքն Աստուծոյ Իսրայելի գային ընդ ճանապարհն արեւելից, եւ ձայն բանակին իբրեւ զձայն կրկնելոյ՝՝ բազմաց. եւ երկիրն լուսաւորեցաւ ի նմանութիւն լուսաւորաց ի փառացն շուրջանակի՝՝։
Եւ առաքեաց ժողովուրդն ի Սելով, եւ առին անտի զտապանակ ուխտին Տեառն զօրութեանց՝ որ նստի ի քերովբէս. եւ երկոքեան որդիքն Հեղեայ ընդ տապանակի ուխտին Աստուծոյ՝ Ոփնի եւ Փենեէս գնացին։