12 Առաջի հարց նոցա զոր արար զսքանչելիս իւր, յերկրին Եգիպտացւոց եւ ի դաշտին Տայանու։
Ասաց՝ եւ եկն մարախ եւ խառնիճ՝ զի ոչ գոյր նոցա թիւ։
Ո՞ խօսեսցի զզօրութիւն Տեառն, լսելի արասցէ զամենայն օրհնութիւնս նորա։
Տեսցուք մեք զքաղցրութիւն ընտրելոց քոց, ուրախ եղիցուք մեք յուրախութիւն ազգի քո, եւ գովեսցուք մեք ի ժառանգութեան քում։
Տէր, խոնարհեցո զերկինս եւ էջ, մերձեա ի լերինս՝ եւ ծխեսցին։
Ելցէ հոգի ի նոցանէ՝ եւ դարձցին անդրէն ի հող, եւ յայնմ աւուր կորիցեն ամենայն խորհուրդք նոցա։
Եւ յիշեաց զաւուրսն յաւիտենից, թէ՝ Ո՞ւր է Մովսէս եւ ժողովուրդն նորա, որ եհան յերկրէ զհովիւն՝՝ հօտից. ո՞ւր է որ եդ ի նոսա զՀոգին Սուրբ.
եւ իմացուսցես՝՝ զայս որդւոց քոց, եւ խօսեսցիս սոքօք ի նստել ի տան եւ ի գնալ ի ճանապարհի եւ ի ննջել եւ ի յառնել.
մի՛ երկնչիցիս ի նոցանէ, յիշելով յիշեսցես զոր ինչ արար Տէր Աստուած քո ընդ փարաւոն եւ ընդ ծառայս նորա եւ՝՝ ընդ ամենայն Եգիպտացիսն,
զփորձանս մեծամեծս զոր տեսին աչք քո, զնշանս եւ զարուեստս մեծամեծս, զձեռնն հզօր եւ զբազուկն բարձր. որպէս եհան զքեզ Տէր Աստուած քո անտի, նոյնպէս արասցէ Տէր Աստուած մեր ընդ ամենայն ազգսն յորոց դու երկնչիցիս յերեսաց նոցա։