20 Հայեաց յուխտ քո, զի լցան տունք ափշելոց յերկրի անիրաւութեամբ՝՝։
Իբրեւ զերազ թռուցեալ ոչ գտցի, թռեաւ իբրեւ զտեսիլ գիշերական։
Բազում արարեր դու, Տէր Աստուած իմ, զսքանչելիս քո, եւ խորհրդոց քոց ոչ ոք է որ նմանի քեզ. պատմեցի եւ խօսեցայ՝ եւ բազում եղեն՝՝ քան զթիւ։
հալածեսցէ ապա թշնամին զանձն իմ, հասցէ եւ կոխեսցէ յերկիր զկեանս իմ, եւ զփառս իմ ի հող բնակեցուսցէ։
Ոչ երկիցես դու յերկիւղէ գիշերի, եւ ոչ ի նետէ որ թռչի ի տուէ,