16 Քո է տիւ եւ քո է գիշեր, զլոյս եւ զարեւ դու հաստատեցեր։
եւ հանցէ որպէս զլոյս զարդարութիւնս քո, եւ զիրաւունս քո որպէս զօր հասարակ։
Բազում արարեր դու, Տէր Աստուած իմ, զսքանչելիս քո, եւ խորհրդոց քոց ոչ ոք է որ նմանի քեզ. պատմեցի եւ խօսեցայ՝ եւ բազում եղեն՝՝ քան զթիւ։
Տրտնջեցին զԱստուծոյ եւ ասացին. Միթէ կարօ՞ղ իցէ Աստուած պատրաստել սեղան յանապատի։
Եցոյց Տէր զփրկութիւն իւր, առաջի ազգաց յայտնեաց զարդարութիւն իւր։
Եւ ետու զսիրտ իմ գիտել զիմաստութիւն եւ զգիտութիւն, զառակս եւ զիմաստութիւն՝՝. գիտացի ես՝ զի սակայն եւ այս յօժարութիւն ոգւոյ է։
եւ տեսի ես զամենայն արարածս Աստուծոյ, զի ոչ կարասցէ մարդ գտանել զարարածն արարեալ ի ներքոյ արեգական. զոր միանգամ ջանասցի մարդ խնդրել՝ եւ ոչ գտցէ. քանզի որչափ ասասցէ իմաստունն գիտել՝ ոչ կարասցէ գտանել։
Ո՜վ խորք մեծութեան եւ իմաստութեան եւ գիտութեանն Աստուծոյ, ո՜րպէս առանց քննելոյ են դատաստանք նորա, եւ առանց զննելոյ են ճանապարհք նորա։