Տէր, զօրութիւն իմ եւ օգնութիւն իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր չարեաց. առ քեզ հեթանոսք եկեսցեն ի ծագաց երկրէ եւ ասասցեն. Որպէս սուտ գործէին հարքն մեր կուռս,՝՝ եւ ոչ գոյր օգուտ ի նոցանէ։
Հայեցեալ ի համարձակութիւնն Պետրոսի եւ Յովհաննու, եւ ի վերայ հասեալ թէ արք տգէտք եւ առանց դպրութեան են, զարմանային, զի ճանաչէին զնոսա թէ ընդ Յիսուսի էին.