1 Ի Սողոմոն Սաղմոս։՝՝
Ի Տէր Աստուած Իսրայելի յուսացաւ. եւ յետ նորա նման նմա ոչ եղեւ յամենայն թագաւորս Յուդայ եւ յեղեալսն յառաջագոյն քան զնա։
եւ զօրացան ի վերայ նոցա, եւ տուան ի ձեռս նոցա Հագարացիքն եւ ամենայն խորանք նոցա՝՝. վասն զի առ Աստուած գոչեցին ի պատերազմին՝ եւ լուաւ նոցա, զի յուսացան ի նա։
Ի դարձուցանել Տեառն զգերութիւն Սիոնի, եղաք մեք մխիթարեալք՝՝։
Մեծ է Տէր մեր եւ մեծ է զօրութիւն նորա, իմաստութեան նորա ոչ գոյ բաւ։
Պատրաստ արարեր առաջի իմ սեղան, ակն յանդիման նեղչաց իմոց. օծեր իւղով զգլուխ իմ, բաժակ քո որպէս անապակ արբեցոյց զիս։
Նորոգեցարուք առ իս, կղզիք. զի Իսրայէլ փրկեցաւ զփրկութիւն յաւիտենից. մի՛ ամաչեսցեն՝ եւ մի՛ եւս յամօթ լիցին՝՝ մինչեւ յաւիտեանս։
Յամօթ լիցին հալածիչքն իմ, եւ մի՛ ես ամաչեցից. զարհուրեսցին նոքա, եւ մի՛ ես զարհուրեցայց. ած ի վերայ նոցա օր չար, կրկին բեկմամբ բեկ զնոսա։
որպէս եւ գրեալ է. Ահաւասիկ դնեմ ի Սիովն քար գայթակղութեան եւ վէմ գլորման, եւ ամենայն որ հաւատասցէ ի նա մի ամաչեսցէ։
Քանզի կայ իսկ ի գրի եթէ՝ Ահաւասիկ դնեմ ի Սիովն վէմ ընտիր, գլուխ անկեան պատուական, եւ որ ի նա հաւատասցէ՝ մի՛ ամաչեսցէ։
