15 Ահաւասիկ երկնեաց զանօրէնութիւն, յղացաւ զցաւս եւ ծնաւ զանիրաւութիւն։
Յղասցի զցաւս, դիպեսցին նմա սնոտիք. որովայն նորա կրեսցէ զնենգութիւն։՝՝
Զոր օրինակ տեսի զայնոսիկ որ զանպատեհսն արօրադիր առնեն, որ սերմանեն զնոսա՝ ցաւս հնձեսցեն ի նոցանէ։
Բայց զի իբրեւ ի վերայ որբոյ յարուցեալ էք ի վերայ իմ, եւ խաղացեալ էք ի վերայ բարեկամի ձերոյ։
Ի Տէր յուսացայ. ո՞րպէս ասիցէք ցանձն իմ. Փոփոխեաց ի լերինս որպէս ճնճղուկ։
զի մի՛ լուիցէ նա զձայն թովչի ճարտարի, եւ մի՛ առցէ դեղ ի դեղատուէ իմաստնոյ՝՝։
Որ փորէ խորխորատ ընկերի իւրում՝ ինքն լցցէ զնա, եւ որ գլէ վէմ՝ յանձն իւր գլեսցէ։
Անօրէնութիւնք որսան զայր, եւ ի տոռունս մեղաց իւրոց շաղի իւրաքանչիւր ոք։
արդ տեսջիք. արդ յամօթ լիջիք. ընդունայն լիցի զօրութիւն ոգւոց ձերոց, եւ հուր կերիցէ զձեզ։
Չիք ոք որ խօսի զարդարութիւն, եւ ոչ գոն իրաւունք ճշմարտութեան. յուսացեալ են ի սնոտիս, եւ խօսին զունայնութիւն. զի յղանան զցաւս, եւ ծնանին զանօրէնութիւն։
Իցէ՞ թէ հատուցանիցի չար փոխանակ բարւոյ. զի խորհեցան ի միասին բանս զանձնէ իմմէ, եւ զտանջանս իւրեանց թաքուցին՝՝. յուշ լիցի քեզ ի կալն իմում առաջի քո, խօսել վասն նոցա բարութիւն, դարձուցանել զսրտմտութիւն քո ի նոցանէ։