4 Դարձցին առժամայն ամաչեցեալք՝ որ ասէին ինձ Վաշ վաշ։
Յայսմ ծանեայց թէ հաճեցար ընդ իս, զի մի՛ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ։
Աստուած, մերժեցեր եւ աւերեցեր զմեզ, բարկացար եւ գթասցիս ի մեզ։
Վաստակեցի ես ի հեծութեան իմում, լուացի զամենայն գիշեր զմահիճս իմ, եւ արտասուօք իմովք զանկողինս իմ թացի։
Այլ զի լցցի բանն որ յօրէնս նոցա գրեալ է թէ՝ Ատեցին զիս տարապարտուց։
Զի զայն որ ոչն գիտէր զմեղս՝ վասն մեր մեղս արար, զի մեք եղիցուք նովաւ արդարութիւն Աստուծոյ։
որ ոչն արար մեղս եւ ոչ գտաւ նենգութիւն ի բերան նորա.
որ զմեր մեղսն իւրով մարմնովն վերացոյց ի խաչափայտն, զի լիցուք զերծեալք ի մեղաց անտի, եւ իցեմք արդարութեանն կենակիցք. որոյ վիրօքն բժշկեցայք։
զի եւ Քրիստոս մի անգամ վասն մեղաց ի վերայ մեր մեռաւ, արդարն ի վերայ անարդարոց, զի զմեզ մերձեցուսցէ առ Աստուած. զի թէպէտեւ մեռաւ մարմնով, այլ կենդանի է հոգւով.