7 Երկիր ետ զպտուղ իւր, եւ օրհնեաց զմեզ Աստուած, Աստուած մեր։
վասն զի աչք Տեառն հային յամենայն երկիր զօրացուցանել յամենայն լի սրտից զնա՝՝։ եւ արդ տգիտացար յայդմիկ. յայսմ հետէ եղիցի քեզ պատերազմ։
Զի իմաստուն է մտօք՝ զօրաւոր եւ մեծ՝ ո՞ խստացաւ ընդդէմ նորա, եւ հանդարտեաց։
Սատակէ Տէր զամենայն շրթունս նենգաւորս եւ զլեզուս մեծաբանս,
Առ քեզ, Տէր, Տէր, են աչք իմ, ի քեզ յուսացայ, մի՛ հաներ զհոգի յինէն։
Ո՞վ է մարդ որ կամի զկեանս, սիրէ զաւուրս իւր տեսանել ի բարութեան։
մատնեսցին ի ձեռս սրոյ, եւ բաժինք աղուեսուց եղիցին։
խռովեսցին ամենեքեան որ անմիտ՝՝ են սրտիւք. ննջեցին զքունս իւրեանց եւ ինչ ոչ գտին ամենայն արք ի մեծութեան ձեռաց իւրեանց։
Արդ գիտեմ թէ մեծ է Տէր քան զամենայն աստուածս. վասն այնորիկ զի բռնանային ի վերայ դոցա՝՝։
Եւ մատուցեալ Յիսուս խօսեցաւ ընդ նոսա եւ ասէ. Տուաւ ինձ ամենայն իշխանութիւն յերկինս եւ յերկրի. որպէս առաքեաց զիս Հայր, եւ ես առաքեմ զձեզ։՝՝
եւ մի՛ տանիր զմեզ ի փորձութիւն, այլ փրկեա զմեզ ի չարէն. զի քո է արքայութիւն եւ զօրութիւն եւ փառք յաւիտեանս. ամէն։