7 Որ տիրէն զօրութեամբ իւրով յաւիտենից, աչք նորա ի հեթանոսս հային. ոյք դառնացուցին զնա՝ մի՛ բարձրասցին յանձինս իւրեանց։
Կամ մոռասցի՞ գթալ Աստուած իմ եւ եւս, կամ արգելցէ՞ զգթութիւն իւր բարկութեամբ իւրով։ Հանգիստ։
Ամենայն աւուրք մեր նուաղեցան, եւ ի բարկութենէ քումմէ խռովեցաք. ժամանակ ամաց մերոց անդադար որպէս սարդի.
Աստուած՝ վրէժխնդիր Տէր, Աստուած վրէժխնդիր յայտնեցար։
Տէր է որ արար զերկիր զօրութեամբ իւրով, եւ կանգնեաց զտիեզերս իմաստութեամբ իւրով, եւ խորհրդով իւրով ձգեաց զերկինս.
Եւ առին զՅովնան եւ ընկեցին ի ծովն, եւ դադարեաց ծովն ի խռովութենէ իւրմէ։
Եւ Տէր յարոյց հողմ ի ծովուն եւ եղեւ մրրիկ մեծ ի ծովուն, եւ նաւն ի վտանգի կայր ի խորտակել։
Իբրեւ ասաց թէ՝ Ես եմ, յետս յետս չոգան եւ զարկան զգետնի։
Պատասխանի ետ Պիղատոս. Զոր ինչ գրեցի՝ գրեցի։