Եւ եղեւ յորժամ եհան զիս Աստուած ի տանէ հօր իմոյ, եւ ես ասացի ցդա. Զայս արդարութիւն արասցես ընդ իս. յամենայն տեղիս ուր եւ երթիցուք, ասասջիր զինէն թէ Եղբայր իմ է։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Որդի մարդոյ, տեսանե՞ս զինչ ծերք տանդ Իսրայելի գործեն այդր ընդ խաւար, իւրաքանչիւր ի ծածուկ ի սենեկի իւրում. զի ասեն. Եթող Տէր, եւ ոչ հայի յերկիր։՝՝
եւ արդ եկ անէծ դու ինձ զժողովուրդս զայս. զի զօրագոյն քան զիս է սա. թերեւս կարասցուք հարկանել ի սոցանէ, եւ հանից զսա յերկրէ իմմէ. քանզի գիտեմ թէ զոր օրհնես դու՝ օրհնեալ է, եւ զոր անիծանես՝ անիծեալ։
Եւ որ բնակեալ են յերկրի՝ ուրախ լինին եւ խնդան ի վերայ նոցա, մինչեւ ընծայս եւ պատարագս տանել միմեանց. վասն զի սոքա երկոքին մարգարէքս չարչարեսցեն զբնակիչս երկրի։