Եւ ասէ Դաւիթ ցամենայն ծառայս իւր որ ընդ նմա յԵրուսաղէմ. Արիք եւ փախիցուք. զի ոչ գոյ մեզ փրկութիւն յերեսաց Աբիսողոմայ. փութացարուք գնալ, զի մի՛ արագիցէ եւ հասանիցէ մեզ, եւ արկանիցէ ի վերայ մեր չարիս, եւ հարկանիցէ զքաղաքս սրով սուսերի։
Եւ ասեն որք զմեզ նեղէինն. Ոչ տամք նոցա գիտել եւ ոչ տեսանել, մինչեւ յիւրաքանչիւր տեղեաց յարուցեալ եկեսցուք ի մէջ նոցա եւ սպանցուք զնոսա, եւ խափանեսցուք զգործս նոցա։
Իբրեւ տեսին զնա քահանայապետքն եւ սպասաւորք, զաղաղակ բարձին եւ ասեն. Ի խաչ հան, ի խաչ հան զդա։ Ասէ ցնոսա Պիղատոս. Առէք զդա ի ձեզ, եւ ձեզէն հանէք ի խաչ. զի ես ի դմա վնաս ինչ ոչ գտանեմ։