3 Լուր աղօթից իմոց, զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ։
Ապրեցո զիս, Տէր, զի նուազեաց սուրբ. նուաղեցան ճշմարտութիւնք յորդւոց ի մարդկանէ։
Օտար եղեն մեղաւորք ի մօրէ, խաբեցան յարգանդէ եւ խօսեցան սուտ։
Դարձցին ընդ երեկոյս, սովեսցին որպէս շունք եւ շրջեսցին զքաղաքաւ։
Են՝ որ բանիւք իւրեանց խոցեն որպէս սրով, բայց լեզուք իմաստնոց բժշկեն։
Ծնունդ չար՝՝ իբրեւ զսուսեր ունի զատամունս իւր, եւ զժանիս իւր իբրեւ զկտրոցս, մաշել եւ ուտել զխոնարհս երկրի եւ զտնանկս ի մարդկանէ։
Ամենայն անօթ վնասակար ի քեզ ոչ աջողեսցի. եւ զամենայն բարբառ որ յարիցէ ի վերայ քո ի դատաստան՝ պարտեսցես, եւ ամենայն դատախազք քո ի նմին. զի գոյ՝՝ ժառանգութիւն պաշտօնէից Տեառն. եւ դուք եղիցիք ինձ իրաւացիք՝՝ ասէ Տէր։
Եւ լարեցին զլեզուս իւրեանց իբրեւ զաղեղն. ստութիւն՝ եւ ոչ հաւատք՝՝ զօրացան ի վերայ երկրի. զի ի չարեաց ի չարիս ելին, եւ զիս ոչ ծանեան, ասէ Տէր։