Եւ եկն Դաւիթ ի վերուստ խրամատիցն՝՝, եւ կոտորեաց անդ զայլազգիսն. եւ ասէ Դաւիթ. Տէր խրամատեաց զթշնամիս իմ առաջի իմ, որպէս խրամատիցին ջուրք. վասն այնորիկ կոչեցաւ անուն տեղւոյն այնորիկ Ի վերայ խրամատից՝՝։
Եւ զօրացուցից զտունն Յուդայ, եւ զտունն Յովսեփայ ապրեցուցից, եւ բնակեցուցից զնոսա, զի սիրեցի զնոսա՝՝. եւ եղիցին որպէս թէ չիցեմ դարձեալ ի նոցանէ. զի ես եմ Տէր Աստուած նոցա, եւ լուայց նոցա։
Եւ ասէ Սամուէլ. Զի՞նչ գործեցեր։ Եւ ասէ Սաւուղ. Զի տեսի թէ ցրուեցաւ ժողովուրդ իմ յինէն, եւ դու ոչ եկիր որպէս ուխտեցեր ի վկայութեան՝՝ աւուրցն, եւ այլազգիքն ժողովեցան ի Մաքմաս,
Պատասխանի ետ պատանին եւ ասէ. Փախեաւ այր Իսրայելի յերեսաց այլազգեացն, եւ հարուածք մեծամեծք եղեն ի ժողովրդեանն. եւ երկոքին որդիքն քո մեռան, Ոփնի եւ Փենեէս, եւ տապանակն Աստուծոյ առաւ։