8 Խռովեցաւ ի սրտմտութենէ ակն իմ, մաշեցայ ես ի վերայ ամենայն թշնամեաց իմոց։
Շլացան ի բարկութենէ աչք իմ, զի պաշարեալ եմ մեծապէս յամենեցունց։՝՝
Այլ դու, Տէր, օգնական իմ ես, փառք իմ եւ բարձրացուցիչ գլխոյ իմոյ։
Բազում տանջանք են մեղաւորաց, բայց ոյք յուսան ի Տէր՝ ողորմութիւն Տեառն շուրջ եղիցի զնոքօք։
Պատրաստ է սիրտ իմ, Աստուած, պատրաստ է սիրտ իմ օրհնել եւ սաղմոս ասել քեզ փառօք իմովք՝՝։
Զի ժողովուրդ սուրբ ի Սիոն, բնակեսցէ եւ Երուսաղէմ լալով ելաց, եթէ՝ Ողորմեաց ինձ.՝՝ ողորմեսցի քեզ՝ ձայնի աղաղակի քում, իբրեւ ետես՝ եւ լուաւ քեզ՝՝։
եւ ասէ. Ո՜ Տէր, յիշեա զիս, Տէր,՝՝ զի գնացի առաջի քո արդարութեամբ եւ ճշմարտութեամբ սրտիւ, եւ զհաճոյս առաջի քո արարի։ Եւ ելաց Եզեկիա լալիւն մեծ։
Երթ եւ ասա ցԵզեկիա. Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Դաւթի հօր քո. Լուայ բարբառոյ աղօթից քոց, եւ տեսի զարտասուս քո. ահաւադիկ յաւելում ի ժամանակս քո ամս հինգետասան.
եւ դու լուար ձայնի իմում. մի թաքուցաներ զունկն քո ի խնդրուածոց իմոց, այլ ընդարձակեա ինձ եւ փրկեա զիս։
Յայնժամ ասասցէ եւ ցայնոսիկ որ ընդ ահեկէն իցեն. Երթայք յինէն, անիծեալք, ի հուրն յաւիտենական, որ պատրաստեալ է Սատանայի եւ հրեշտակաց նորա։
Եւ յայնժամ ասացից ցնոսա եթէ. Ոչ երբեք գիտէի զձեզ. ի բաց կացէք յինէն ամենեքեան՝ ոյք գործէիք զանօրէնութիւն։
Եւ ասիցէ. Ասեմ ձեզ. Ոչ գիտեմ զձեզ ուստի էք. ի բաց կացէք յինէն ամենայն մշակքդ անիրաւութեան։
Որ յաւուրս մարմնոյ իւրոյ աղօթս եւ պաղատանս առ այն որ կարողն էր ապրեցուցանել զնա ի մահուանէ՝ ուժգին գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր, եւ լսելի լինէր առ լաւութեանն։