7 Վաստակեցի ես ի հեծութեան իմում, լուացի զամենայն գիշեր զմահիճս իմ, եւ արտասուօք իմովք զանկողինս իմ թացի։
Ո՛վ Տէր, յիշեա որպէս գնացի առաջի քո ճշմարտութեամբ եւ կատարեալ սրտիւ, եւ զբարին առաջի քո արարի։ Եւ ելաց Եզեկիա լալիւն մեծ։
Շլացան ի բարկութենէ աչք իմ, զի պաշարեալ եմ մեծապէս յամենեցունց։՝՝
նոյնպէս եւ ես սպասեցի ամսոց սնոտեաց. գիշերք ցաւագին տուեալ են ինձ։
Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր, զի բարի է,՝՝ սաղմոս ասացէք նմա օրհնութեամբ.
Լուռ եղէ եւ ոչ բացի զբերան իմ, զի դու արարեր։
Դարձցին առժամայն ամաչեցեալք՝ որ ասէին ինձ Վաշ վաշ։
Տէր Աստուած զօրութեանց, ո՞ նման է քեզ. հզօր ես դու, Տէր, եւ ճշմարտութիւն քո շուրջ է զքեւ։
Որ ասացեր թէ՝ Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ, զի յաւել Տէր աշխատութիւն ի վերայ ցաւոց իմոց. ննջեցի հեծութեամբք, եւ հանգիստ ոչ գտի։
Վասն այսորիկ տուաւ մեզ սիրտ ցաւագին՝՝, վասն այսորիկ եւ խաւարեցան աչք մեր,