7 Որպէս փրկեցան սիրելիք քո, կեցո աջով քո եւ լուր մեզ։
Օտար եղեն մեղաւորք ի մօրէ, խաբեցան յարգանդէ եւ խօսեցան սուտ։
Ընդէ՞ր դարձուցանես զձեռն քո, եւ զաջ քո ի միջոյ ծոցոյ քումմէ ի սպառ։
Ի ձեռս նորա են ամենայն տիեզերք՝՝ երկրի, եւ բարձրութիւնք լերանց նորա են։
Են՝ որ բանիւք իւրեանց խոցեն որպէս սրով, բայց լեզուք իմաստնոց բժշկեն։
Լեզու իմաստնոց գիտէ զբարիս՝՝. բերանք անզգամաց պատմեն զչարիս։
Սիրտք արդարոց խոկան զհաւատս, բերան ամպարշտի պատասխանի տայ զչարիս։ Ընդունելի են առաջի Տեառն ճանապարհք մարդոց արդարոց. վասն նոցա եւ թշնամիք բարեկամք լինին։
Ո՞չ տեսանես զինչ խօսի ժողովուրդդ եւ ասեն, եթէ՝ Զազգս զերկուս զոր ընտրեաց Տէր՝ մերժեաց զնոսա. եւ զժողովուրդն իմ զայրացուցանեն չլինել միւսանգամ յազգ առաջի նոցա։
ի շրթունս յարուցեալս՝՝ ի վերայ իմ զօրհանապազ.
Ծնունդք իժից, զիա՞րդ կարիցէք բարիս խօսել որ չարքդ էք. քանզի ի յաւելուածոյ սրտի խօսի բերան։