9 Զի դու, Տէր, ծիծաղեսցիս զնոքօք, եւ արհամարհեսցես զամենայն հեթանոսս։
Մերժեսցեն զնա ի լուսոյ ի խաւար, եւ մի՛ եղիցի նմա ծանօթ ի ժողովրդեան իւրում։
Առցէ զնա խորշակ եւ գնասցէ, եւ հոսեսցէ զնա ի տեղւոջէ իւրմէ։
կամ իբրեւ զանցուցեալն՝ որ ելանէ յարգանդէ մօր իւրոյ, կամ իբրեւ զտղայս որ ոչ տեսին զլոյս։
Ի Տէր յուսացայ. ո՞րպէս ասիցէք ցանձն իմ. Փոփոխեաց ի լերինս որպէս ճնճղուկ։
Տէր ի տաճար սուրբ իւրում, Տէր յերկինս յաթոռ իւրում. աչք նորա ի տնանկս հային, արտեւանունք նորա քննեն զորդիս մարդկան։
Օրհնեալ ես դու, Տէր, ուսո ինձ զարդարութիւնս քո։
Եւ յորժամ հասանիցէ ձեզ յանկարծակի խռովութիւն, եւ կործանումն ի նմանութիւն մրրկի գայցէ. կամ յորժամ հասանիցէ ձեզ սատակումն.
Յանցանել մրրկի եղծանի ամպարիշտն, իսկ արդարոյն խոյս տուեալ՝ կեցցէ յաւիտեան՝՝։
Չարեօք իւրովք մերժի ամպարիշտն. եւ որ յուսայ յանձին սրբութիւն՝ արդար է։
Լաւ է լսել զպատուհաս իմաստնոյ, քան լսել մարդոյ զերգս անմտաց։
Իբրեւ զջուրս բազումս ազգք բազում, իբրեւ ջուրց բազմաց բռնութիւն հոսանաց. եւ վտտեսցէ զնոսա եւ բացուստ ի բաց հալածեսցէ. իբրեւ զունգ յարդի՝՝ հոսեալ յերեսաց հողմոյ, եւ իբրեւ զփոշի անուոյ ի փոթորկէ մրրկեալ։
Զի ոչ սերմանեսցեն եւ ոչ տնկեսցեն, եւ ոչ հաստատեսցի յերկրի արմատ նոցա՝՝, շնչեաց ի նոսա եւ ցամաքեցան. եւ փոթորիկ իբրեւ զխռիւ առցէ զնոսա։
Ահաւադիկ շարժումն ի Տեառնէ, եւ բարկութիւն մրրկեալ շարժմամբ ելցէ ի վերայ ամպարշտաց։
Այլ թէ նորանշան ինչ ցուցցէ Տէր, եւ բացեալ երկրի զբերան իւր կլանիցէ զդոսա եւ զտունս դոցա՝՝ եւ զամենայն ինչ որ դոցա իցէ, եւ իջանիցեն կենդանւոյն ի դժոխս, գիտասջիք եթէ բարկացուցին արքդ այդոքիկ զՏէր։